مقدمه

نارکولپسی (حمله خواب) با نام خواب‌آلودگی بیش از حد و غیرقابل‌کنترل در طول روز (EDS) نیز شناخته می‌شود، یک نوع اختلال خواب است که باعث خواب‌آلودگی شدید در طول روز می‌شود. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که مغز قادر به تنظیم چرخه‌های خواب و بیداری نباشد – افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در هر زمان از روز به‌طور ناگهانی به خواب بروند و وارد مرحله خواب REM شوند. علل نارکولپسی هنوز به طور کامل شناخته نشده است.
نارکولپسی می‌تواند منجر به تصادفات، آسیب‌ها و در مجموع، کاهش کیفیت زندگی شود. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد آن انجام شده است، اما همچنان برای بسیاری ناشناخته و نامفهوم باقی مانده است.

نارکولپسی چیست؟

نارکولپسی یک اختلال خواب است که باعث ایجاد میل شدید و ناگهانی به خوابیدن در طول روز می‌شود، به طوری که مقاومت در برابر آن تقریباً غیرممکن است. اگرچه این بیماری شایع نیست، اما به دلیل علائم خاص و نحوه بروز آن به خوبی شناخته شده است. نارکولپسی معمولاً قابل کنترل است، اما می‌تواند باعث اختلالات جدی در زندگی روزمره، توانایی کار کردن و روابط اجتماعی فرد شود.

علائم نارکولپسی چیست؟

نارکولپسی مرز بین خواب و بیداری را از بین می‌برد. افراد مبتلا در طول روز احساس خواب‌آلودگی و خستگی می‌کنند و ممکن است حملات ناگهانی خواب را تجربه کنند. اما این تنها علائم این بیماری نیست (علائم ممکن است هم‌زمان ظاهر نشوند و در هر فرد متفاوت باشند):
• تغییرات در چرخه خواب: همان‌طور که قبلاً ذکر شد، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در هر زمانی از روز، بلافاصله پس از به خواب رفتن، وارد مرحله خواب REM شوند.
• فلج خواب: مغز برای جلوگیری از انجام حرکات ناخواسته در حین خواب، کنترل عضلات بدن را متوقف می‌کند. اما این وضعیت باید پس از بیدار شدن پایان یابد. در افرادی که دچار فلج خواب هستند، بدن پس از بیدار شدن کنترل عضلانی خود را به‌درستی بازنمی‌یابد. در این حالت، فرد می‌تواند نفس بکشد و چشمانش را حرکت دهد، اما قادر به صحبت کردن یا حرکت سایر قسمت‌های بدن نیست.
• توهمات مرتبط با خواب و رؤیاهای واضح: این تجربیات ممکن است هنگام به خواب رفتن یا بیدار شدن رخ دهند و اغلب با فلج خواب همراه باشند – که منجر به لحظات ترسناکی می‌شود که خوشبختانه فقط چند ثانیه یا چند دقیقه طول می‌کشد.
• اختلال در خواب شبانه: برخلاف تصور عموم، نارکولپسی می‌تواند باعث اختلال در خواب شبانه شود. این افراد ممکن است بی‌خوابی یا مشکل در تداوم نیز خواب داشته باشند.
• کاتاپلکسی: افراد مبتلا به نارکولپسی نوع 1 ممکن است دچار ضعف ناگهانی عضلات در حالی که کاملاً بیدار هستند شوند – که معمولاً در اثر احساسات شدید تحریک می‌شود. این وضعیت می‌تواند چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد و شدت آن نیز متفاوت باشد: از کاهش تون عضلانی در صورت تا از دست دادن کامل کنترل گروه‌های عضلانی متعدد (مشابه با فلجی که به‌طور طبیعی در مرحله REM رخ می‌دهد.)
• رفتار خودکار: در برخی موارد، حملات ناگهانی خواب بسیار کوتاه هستند و فقط چند ثانیه طول می‌کشند – به طوری که فرد مبتلا ممکن است بلافاصله پس از بیدار شدن، به‌طور خودکار به ادامه فعالیت خود بپردازد. اما آن‌ها به‌طور کامل از این موضوع آگاه نیستند، که می‌تواند منجر به کاهش عملکرد یا ایجاد موقعیت‌های خطرناک شود (برای مثال، اگر این اتفاق در هنگام رانندگی رخ دهد.)

سایر علائم

علاوه بر چهار علامت اصلی، برخی علائم یا رفتارهای دیگر نیز در افراد مبتلا به نارکولپسی رایج هستند. برخی از علائم متداول‌تر یا قابل‌توجه‌تر عبارتند از:
• حرکات خودکار: افراد مبتلا به نارکولپسی ممکن است در حین به خواب رفتن، بدون آگاهی، برخی از قسمت‌های بدن خود، مانند دست‌ها، را حرکت دهند.
• فراموشی یا ضعف حافظه: معمولاً افراد مبتلا به این بیماری به یاد نمی‌آورند که درست قبل از به خواب رفتن مشغول چه کاری بودند.
• حملات ناگهانی گفتاری هنگام حملات خواب: فرد مبتلا ممکن است ناگهان شروع به صحبت کند و جملاتی بگوید که معمولاً بی‌معنی یا نامرتبط با محیط اطراف هستند. این وضعیت می‌تواند او را برای لحظه‌ای هوشیارتر کند، اما اکثر افراد پس از بیدار شدن به یاد نمی‌آورند که چنین رفتاری داشته‌اند.

شیوع نارکولپسی

نارکولپسی در واقع یک بیماری نادر است. تحقیقات موجود نشان می‌دهد که این بیماری بین ۲۵ تا ۵۰ نفر از هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، کارشناسان معتقدند که شیوع کم این بیماری به این دلیل است که این بیماری در بسیاری از افراد تشخیص داده نمی‌شوند یا به اشتباه تشخیص داده می‌شود.
این بیماری به‌طور مساوی در مردان و زنان رخ می‌دهد و می‌تواند در هر سنی، هم در کودکان و هم در بزرگسالان، ظاهر شود. پزشکان معمولاً نارکولپسی را در افراد بین ۵ تا ۵۰ سال تشخیص می‌دهند. اوج شروع آن معمولاً در سنین ۱۵ سالگی و مجدداً در حدود ۳۵ سالگی مشاهده شده است. اگرچه نارکولپسی یک اختلال مزمن است، اما با گذشت زمان بدتر نمی‌شود.
کودکان مبتلا به نارکولپسی معمولاً به دلیل اثرات این بیماری با مشکلاتی روبه‌رو هستند. خواب‌آلودگی روزانه می‌تواند توجه در مدرسه، حفظ روابط اجتماعی و شرکت در فعالیت‌های مدرسه‌ای و غیرمدرسه‌ای را دشوار کند.

نارکولپسی در کودکان می‌تواند در پیشرفت تحصیلی و روابط اجتماعی و شرکت در فعالیت‌های مدرسه‌ای و غیرمدرسه‌ای اختلال جدی ایجاد کند.

انواع نارکولپسی

دو نوع اصلی از نارکولپسی وجود دارد و تفاوت آن‌ها به وجود یا عدم وجود کاتاپلکسی بستگی دارد. این دو نوع عبارتند از: نارکولپسی نوع 1، همراه با کاتاپلکسی، که شامل از دست دادن ناگهانی تون عضلانی است، و/یا سطوح پایین هیپوکرتین-1، ماده‌ای شیمیایی که به تنظیم بیداری کمک می‌کند؛ و نارکولپسی نوع 2، نارکولپسی بدون کاتاپلکسی.
اگرچه تحقیقات زیادی در مورد علل نارکولپسی انجام شده است، اما دلایل دقیق و عوامل خطر آن هنوز به‌طور کامل مشخص نیستند. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهند که علل بروز این اختلال بسته به نوع آن متفاوت هستند:
• نارکولپسی نوع ۱: سطح پایین اورکسین (هیپوکرتین) در این نوع نارکولپسی ممکن است توسط یک عامل خارجی ناشناخته تحریک شود که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن، سلول‌های تولیدکننده این ماده شیمیایی را مورد حمله قرار دهد. با این حال، برخی تحقیقات نشان داده‌اند که ممکن است بین عفونت‌ها و نارکولپسی ارتباط وجود داشته باشد و ژنتیک نیز می‌تواند در میزان آسیب‌پذیری نسبت به این بیماری نقش داشته باشد. سایر مشکلات پزشکی، مانند آسیب مغزی، نیز ممکن است منجر به این بیماری شوند، هرچند که این مورد نادر است.
• نارکولپسی نوع ۲: نظریه‌های مختلفی درباره علت نارکولپسی نوع ۲ وجود دارد، اما بسیاری از آن‌ها هنوز اثبات نشده‌اند. برخی از متخصصان معتقدند که این نوع ممکن است در واقع مرحله اولیه نارکولپسی نوع 1باشد. بیشتر موارد نارکولپسی (حدود ۸۰٪) از این نوع هستند.

نارکولپسی چگونه بر بدن تأثیر می‌گذارد؟

برای درک نارکولپسی، دانستن نحوه عملکرد چرخه خواب انسان کمک‌کننده است. چرخه خواب شامل مراحل زیر است:
• مرحله ۱، خواب سبک: این مرحله کوتاه بلافاصله پس از به خواب رفتن آغاز می‌شود و حدود ۵٪ از کل زمان خواب را شامل می‌شود.
• مرحله ۲، خواب عمیق‌تر: این مرحله عمیق‌تر است و تقریباً ۴۵٪ تا ۵۰٪ از کل مدت خواب را تشکیل می‌دهد (با افزایش سن، این میزان بیشتر می‌شود).
• مرحله ۳، خواب موج آهسته (خواب عمیق): این مرحله حدود ۲۵٪ از زمان خواب را شامل می‌شود (و با افزایش سن کاهش می‌یابد). بیدار کردن فرد در این مرحله بسیار دشوار است و اگر بلافاصله از خواب عمیق بیدار شود، دچار «اینرسی خواب» می‌شود، حالتی که باعث احساس گیجی ذهنی و کندی تفکر می‌شود. خوابگردی و صحبت در خواب معمولاً در این مرحله اتفاق می‌افتد.
• مرحله خواب (REM) حرکت سریع چشم: این مرحله‌ای است که در آن رؤیا دیدن رخ می‌دهد. در این مرحله، چشم‌ها در زیر پلک‌ها به سرعت حرکت می‌کنند.
اگر دچار نارکولپسی نباشید، معمولاً وقتی به خواب می‌روید وارد مرحله 1 خواب می‌شوید و سپس به مراحل 2 و 3 حرکت می‌کنید. شما بین این مراحل چرخش می‌کنید و در نهایت وارد مرحله REM خواب شده و شروع به رویا دیدن می‌کنید. پس از اولین چرخه REM، شما وارد یک چرخه جدید می‌شوید و دوباره به مرحله 1 یا 2 می‌روید. یک چرخه خواب معمولاً حدود 90 دقیقه طول می‌کشد تا چرخه بعدی شروع شود. بیشتر افراد چهار یا پنج چرخه در شب می‌گذرانند (با فرض اینکه هشت ساعت خواب کامل داشته باشند.)
اگر دچار نارکولپسی باشید، چرخه خواب شما به این صورت اتفاق نمی‌افتد. به‌جای آن، شما بلافاصله پس از خوابیدن وارد مرحله REM می‌شوید. بقیه شب شما فقط در بخش‌های کوتاهی می‌خوابید، اغلب بدون اینکه وارد چرخه خواب معمول شوید.
با داشتن نارکولپسی، فرقی نمی‌کند که در شب چقدر خوب بخوابید، شما در طول روز به شدت خواب‌آلود خواهید بود. این میل به خوابیدن معمولاً غیرقابل مقاومت است، اما این دوره‌های خواب نیز کوتاه هستند (حدود 15 تا 30 دقیقه) در طول روز. هنگامی که بیدار می‌شوید، احساس استراحت کرده و آماده‌اید تا هر آنچه قبل از خواب انجام می‌دادید را از سر بگیرید. با این حال، این اتفاق چندین بار در طول روز می‌افتد و به همین دلیل نارکولپسی بسیار مختل‌کننده است.
این بیماری می‌تواند بر متابولیسم تأثیر گذاشته و به افزایش وزن منجر شود. افراد مبتلا به نارکولپسی معمولاً ۱۵ تا ۲۰ درصد بیشتر از حد متوسط وزن دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که سطوح پایین اورکسین ممکن است به کاهش سطح انرژی و کند شدن متابولیسم منجر شود. برخی مطالعات همچنین نشان داده‌اند که نارکولپسی می‌تواند بر عادات غذایی تأثیر بگذارد و خطر اختلالات خوردن را افزایش دهد.

چه چیزی باعث نارکولپسی می‌شود؟

علل نارکولپسی بستگی به نوع آن دارد. اما همه انواع نارکولپسی با هیپوتالاموس، بخشی از مغز که وظیفه تنظیم خواب و بیداری را بر عهده دارد، ارتباط دارند.

نارکولپسی نوع ۱

در سال ۱۹۹۸، محققان (اورکسین‌ها که به آن‌ها هیپوکرتین‌ها نیز گفته می‌شود) را کشف کردند. این مواد شیمیایی توسط نورون‌های خاصی در هیپوتالاموس تولید و برای ارتباطات مغزی استفاده می‌شوند. این نورون‌ها نقش کلیدی در بیدار ماندن دارند.
اورکسین معمولاً در مایع مغزی-نخاعی که مغز و نخاع را احاطه کرده، قابل‌تشخیص است. اما در افراد مبتلا به نارکولپسی نوع ۱، سطح اورکسین در مایع مغزی-نخاعی بسیار پایین یا غیرقابل شناسایی است. این نشان می‌دهد که نورون‌های تولیدکننده اورکسین از کار افتاده‌اند یا تخریب شده‌اند.
تحقیقات نشان می‌دهند که محتمل‌ترین علت این اتفاق یک اختلال خودایمنی است. به این معنا که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به نورون‌های تولیدکننده اورکسین، خود اورکسین یا هر دو حمله کرده و آن‌ها را از بین می‌برد.
• حدود ۹۰٪ تا ۹۵٪ افراد مبتلا به نارکولپسی نوع ۱ دارای یک جهش ژنتیکی خاص هستند که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد.
• اما این جهش در ۲۵٪ از جمعیت عمومی نیز وجود دارد، درحالی‌که بسیاری از آن‌ها نارکولپسی ندارند. به همین دلیل، آزمایش ژنتیکی برای تشخیص نارکولپسی رایج نیست.
• شواهدی وجود دارد که نارکولپسی در برخی خانواده‌ها شایع‌تر است. داشتن یک خویشاوند درجه یک (پدر، مادر، خواهر، برادر یا فرزند) مبتلا به نارکولپسی، خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.
همچنین، برخی از عفونت‌های ویروسی و باکتریایی می‌توانند باعث ایجاد نارکولپسی نوع ۱ شوند، به‌ویژه:
• ویروس آنفلوانزا H1N1
• باکتری استرپتوکوک (عامل گلودرد چرکی)
محققان معتقدند که این عفونت‌ها می‌توانند باعث تغییرات و اختلالات در سیستم ایمنی بدن شوند، که در نتیجه، به نورون‌های تولیدکننده اورکسین حمله می‌کند.

نارکولپسی نوع ۲

بر خلاف نارکولپسی نوع ۱، علت دقیق نارکولپسی نوع ۲ هنوز به‌طور کامل مشخص نیست. متخصصان حدس می‌زنند که این نوع نارکولپسی ممکن است به دلایلی مانند: از بین رفتن کمتر نورون‌های اورکسین‌ساز نسبت به نوع ۱، و مشکل در انتقال اورکسین در مغز، رخ دهد.

نارکولپسی ثانویه

در موارد نادر، نارکولپسی ممکن است به دلیل آسیب به هیپوتالاموس شما اتفاق بیفتد. این نوع آسیب می‌تواند از صدمات سر (مانند ضربه به سر و آسیب‌های مغزی تروماتیک)، سکته‌ها، تومورهای مغزی و سایر شرایط ناشی شود.
نارکولپسی همچنین می‌تواند به عنوان ویژگی‌ای از شرایط غیرمرتبط به ارث رسیده باشد، رخ دهد.

آیا نارکولپسی مسری است؟

نارکولپسی مسری نیست. شما نمی‌توانید آن را به دیگران منتقل کنید یا از دیگران بگیرید.

نارکولپسی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص نارکولپسی دشوار است زیرا علائم آن مشابه بیماری‌های دیگری است. عدم تشخیص یا تشخیص اشتباه نارکولپسی به این دلیل رخ می‌دهد که علائم آن با بسیاری از اختلالات دیگر مشترک است. به عنوان مثال، بی‌خوابی، آپنه خواب و برخی اختلالات روانی (مانند افسردگی) نیز می‌توانند باعث خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز شوند. در کودکان، این خواب‌آلودگی ممکن است به‌صورت تحریک‌پذیری و بی‌قراری ظاهر شود که گاهی به اشتباه به‌عنوان رفتار نامناسب تفسیر می‌شود.
سایر علائم مانند فلج خواب، توهمات و رؤیاهای واضح نیز ممکن است در سایر اختلالات خواب یا به‌طور مستقل رخ دهند. طبق گزارش‌های معتبر، به‌طور متوسط، ۷ سال طول می‌کشد تا از زمان شروع علائم، تشخیص قطعی این بیماری انجام شود. رایج‌ترین تشخیص‌های اشتباه شامل افسردگی، بی‌خوابی و آپنه خواب هستند. مانند بسیاری از بیماری‌ها، برای تأیید نارکولپسی، تشخیص پزشکی ضروری است.

چه آزمایش‌هایی برای تشخیص نارکولپسی انجام می‌شود؟

برخی از آزمایش‌های احتمالی برای تشخیص نارکولپسی عبارت‌اند از:
• مطالعه خواب (پلی‌سومنوگرافی)
• آزمون تأخیر خواب چندگانه
• آزمون حفظ بیداری
• نمونه‌گیری از مایع نخاعی
مطالعه خواب (پلی‌سومنوگرافی)
مطالعه خواب می‌تواند به تشخیص نارکولپسی کمک کند، زیرا افراد مبتلا به این بیماری بسیار سریع‌تر از افراد عادی وارد مرحله REM خواب می‌شوند. همچنین خواب آن‌ها معمولاً با بیداری‌های مکرر قطع می‌شود، که این مطالعه می‌تواند آن را تشخیص دهد و ثبت کند.
یکی دیگر از دلایل مهم انجام مطالعه خواب این است که خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز می‌تواند نشانه آپنه (وقفه تنفسی) در خواب نیز باشد. این آزمایش می‌تواند آپنه خواب را رد کند.

مطالعه خواب می‌تواند به تشخیص نارکولپسی کمک کند، زیرا افراد مبتلا به این بیماری بسیار سریع‌تر از افراد عادی وارد مرحله REM خواب می‌شوند.

آزمون تأخیر خواب چندگانه

این آزمایش بررسی می‌کند که آیا شما در طول روز به‌راحتی به خواب می‌روید یا خیر. این آزمون شامل چندین چرت کنترل‌شده در یک بازه زمانی خاص است. این آزمایش می‌تواند مشخص کند که آیا شما دچار خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز هستید یا نه، که این یکی از علائم ضروری نارکولپسی است. معمولاً این آزمایش در روز بعد از انجام یک مطالعه خواب شبانه انجام می‌شود.

آزمون حفظ بیداری

این آزمایش بررسی می‌کند که آیا شما می‌توانید در طول روز بیدار بمانید، حتی در شرایطی که خوابیدن آسان است. اگرچه این آزمون برای تشخیص نارکولپسی رایج نیست، اما ممکن است در برخی موارد استفاده شود و می‌تواند به رد سایر مشکلات کمک کند. همچنین این آزمون می‌تواند نشان دهد که آیا داروهای محرک بیداری مؤثر هستند یا نه.
نمونه‌گیری از مایع نخاعی این آزمایش می‌تواند نشان دهد که سطح اورکسین (هیپوکرتین) در مایع مغزی-نخاعی شما پایین است یا نه. این یک راه کلیدی برای تشخیص نارکولپسی نوع ۱ است.

سایر آزمایش‌ها

آزمایش‌های دیگری نیز ممکن است برای افراد مبتلا به نارکولپسی انجام شود. برای مثال، کاتاپلکسی می‌تواند شباهت‌هایی با برخی دیگر از مشکلات حرکتی مغزی، مانند تشنج‌های آتونیک (که به «حملات افتادن» نیز معروف هستند) داشته باشد.

نارکولپسی چگونه درمان می‌شود و آیا درمان قطعی دارد؟

هنوز درمان قطعی برای نارکولپسی یافت نشده است، اما روش‌های مؤثری برای کنترل آن وجود دارد. درمان‌ها معمولاً با دارو شروع می‌شوند، اما تغییرات در روال روزانه و سبک زندگی نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. به طور کلی، نارکولپسی به درمان پاسخ خوبی می‌دهد و این امر به کاهش اختلالات ناشی از علائم کمک می‌کند.

چه داروها یا درمان‌هایی برای نارکولپسی استفاده می‌شوند؟

دارودرمانی روش اصلی درمان نارکولپسی است. بیشتر داروها بر روی خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز تمرکز دارند، اما برخی از آن‌ها علائم دیگر را نیز هدف قرار می‌دهند. داروهای احتمالی برای این بیماری شامل موارد زیر هستند:
• داروهای افزایش بیداری
• آمفتامین‌ها و محرک‌های مشابه آمفتامین
• داروهای ضدافسردگی
• سدیم اکسیبات
• داروهای تأثیرگذار بر هیستامین
در حالی که گزینه‌های درمانی متعددی برای نارکولپسی در بزرگسالان وجود دارد، اما گزینه‌های درمانی برای کودکان بسیار محدود است.

عوارض جانبی و مشکلات درمان نارکولپسی

بسیاری از داروهایی که برای درمان نارکولپسی یا علائم آن استفاده می‌شوند، احتمال دارد با داروهای دیگر تداخل داشته باشند. فشار خون بالا و آریتمی‌های قلبی تنها دو مشکل احتمالی هستند که ممکن است در اثر مصرف داروهای محرک به وجود آید. سدیم اکسیبات اگر با داروهای دیگری که عملکرد سیستم عصبی مرکزی شما را کاهش می‌دهند خطرناک است، و هرگز نباید با الکل مصرف شود.

از مصرف خودسرانه دارو بپرهیزید. داروها را بدون مشورت پزشک قطع نکنید و از عوارض تداخل دارویی آگاه شوید.

کی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر به‌طور ناگهانی بدون دلیل قابل پیش‌بینی به خواب می‌روید، این نشان‌دهنده این است که باید به پزشک مراجعه کنید. این ممکن است نشان‌دهنده شرایط مختلفی باشد که نارکولپسی ممکن است یکی از آن‌ها باشد، و بسیاری از آن‌ها می‌توانند شدید باشند. با بسیاری از این شرایط، هر چه دیرتر برای تشخیص و درمان اقدام کنید، احتمال بروز عوارض یا کاهش اثربخشی درمان بیشتر است.
اگرچه نارکولپسی یک بیماری تهدیدکننده زندگی نیست، اما ناراحتی‌ها و خطرات زیادی را به همراه دارد. در حالی که درمان قطعی برای آن وجود ندارد، اصلاح سبک زندگی، از جمله داشتن عادات خواب سالم، می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. اگر علائم نارکولپسی را در خود یا اطرافیانتان مشاهده می‌کنید، حتماً با پزشک مشورت کنید، به‌ویژه با توجه به این که این بیماری اغلب تشخیص داده نمی‌شود یا به اشتباه تشخیص داده می‌شود.

اگر علائم نارکولپسی را در خود یا اطرافیانتان مشاهده می‌کنید، حتماً با پزشک مشورت کنید.

کی باید به اورژانس مراجعه کنم؟

اگر به‌طور ناگهانی بیهوش شوید یا سقوط کنید، باید در بیمارستان یا اورژانس مراقبت‌های پزشکی دریافت کنید. این علامت اصلی بسیاری از بیماری‌ها است، از جمله حمله قلبی، سکته مغزی، آریتمی‌های قلبی و برخی بیماری‌های دیگر. این شرایط اضطراری پزشکی هستند و نیاز به مراقبت فوری دارند. سقوط یا بیهوش شدن ناگهانی همچنین شما را در معرض خطر آسیب‌های ناشی از سقوط قرار می‌دهد. اگر احتمال آسیب به سر، گردن یا هر قسمتی از ستون فقرات خود را دارید، باید فوراً به مراقبت‌های پزشکی مراجعه کنید. شکستگی‌ها و آسیب به نخاع می‌تواند باعث آسیب‌های دائمی، فلج یا حتی مرگ شود. اگر در حال مصرف داروهای رقیق‌کننده خون هستید، به‌ویژه اگر ضربه به سر خورده باشد، باید فوراً به یک مرکز اورژانس پزشکی مراجعه کنید. زمین خوردن و آسیب می‌توانند خطر خونریزی داخلی خطرناک ایجاد کنند و شما با مراقبت پزشکی باید مطمئن شوید که دچار آسیب‌هایی نشده‌اید که بتوانند به عواقب کشنده منجر شوند.

چگونه می‌توان خطر ابتلا به نارکولپسی را کاهش داد یا از آن پیشگیری کرد؟

نارکولپسی تقریباً در تمامی موارد به‌طور غیرقابل پیش‌بینی اتفاق می‌افتد. به همین دلیل، نمی‌توان خطر ابتلا به آن را کاهش داد یا از وقوع آن پیشگیری کرد.

با داشتن نارکولپسی چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

نارکولپسی به‌طور معمول خطرناک نیست، اما نیاز ناگهانی و غیرقابل مقاومت به خواب می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نتوانند رانندگی کنند (چه به‌طور موقت و چه دائمی، بسته به علائم خاص و شرایط آن‌ها).
در حالی که نارکولپسی معمولاً خطرناک نیست، نوع ۱ آن خطرات اضافی مانند آسیب ناشی از سقوط به دلیل کاتاپکسی شدید را دارد. همچنین نارکولپسی می‌تواند موقعیت‌های خطرناکی ایجاد کند هنگام رانندگی، استفاده از ابزارهای برقی یا تجهیزات سنگین، شنا و غیره.

نارکولپسی چه مدت طول می‌کشد؟

نارکولپسی پس از ابتلا به آن دائمی است، بنابراین یک وضعیت مادام‌العمر است. با این حال، وضعیت آن با گذشت زمان بدتر نمی‌شود.

چشم‌انداز بیماری چیست؟

گرچه نارکولپسی به‌طور معمول خطرناک نیست، اما می‌تواند رفتن به مکان‌های خاص یا انجام فعالیت‌های خاص را دشوار کند. همچنین می‌تواند تحصیل، داشتن شغل و سایر بخش‌های معمول زندگی شما را مختل کند. در حالی که درمان همیشه کاملاً مؤثر نیست، بیشتر موارد نارکولپسی به درمان پاسخ می‌دهند. این بدان معناست که شما معمولاً می‌توانید این وضعیت را مدیریت کرده و تأثیر آن را بر زندگی خود محدود کنید.

خلاصه

نارکولپسی یک مشکل مغزی است که باعث اختلال در فرآیندهای طبیعی خواب/بیداری بدن شما می‌شود. اگرچه این بیماری معمولاً به‌طور مستقیم خطرناک نیست، اما می‌تواند خطراتی را در موقعیت‌های خاص ایجاد کند. همچنین این یک وضعیت است که می‌تواند به‌طور جدی زندگی، روال و فعالیت‌های شما را مختل کند. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است با مشکلاتی در انجام فعالیت‌های روزانه مانند کار و رانندگی مواجه شوند.
خوشبختانه، این وضعیت قابل درمان است و اکثر افراد مبتلا به نارکولپسی حداقل برخی از بهبودها را از درمان تجربه می‌کنند. تنظیم رفتارهای مرتبط با خواب نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. در حالی که پیشگیری از علائم نارکولپسی همیشه ممکن نیست، بسیاری از افراد می‌توانند این وضعیت را مدیریت کرده و با اکثر — اگر نه تمام — اثرات آن سازگاری پیدا کنند.

منبع

https://sleepcycle.com/sleep-talk/what-is-narcolepsy

https://www.wikihow.health/Manage-Narcolepsy