آنفولانزا، معمولاً یک عفونت فصلی است و احتمال اینکه در افراد سالمند، مسن یا پیر عوارضی مانند ذات‌الریه یا پنومونی ایجاد کند بیشتر از افراد جوان است. این مطلب به بررسی چگونگی تأثیر آنفولانزا بر افراد مسن می‌پردازد، ازجمله به شرح علائم، عوارض بالقوه و درمان آن. همچنین توضیح می‌دهد که چگونه افراد می‌توانند به جلوگیری از گسترش آنفولانزا کمک کنند و چه زمانی ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشند.
آنفولانزا به‌طورکلی باعث شروع سریع علائم می‌شود. دوره نهان این ویروس معمولاً 2 روز است و سپس علائم بیماری شروع می‌شود، اگرچه ممکن است این دوره نهان بین 1 تا 4 روز نیز باشد.
فرد اغلب برخی از موارد زیر را با آنفولانزا تجربه می‌کند:
درحالی‌که بسیاری از مردم تصور می‌کنند که آنفولانزا حتماً با تب همراه است، اما همه مبتلایان به آنفولانزا تب نمی‌کنند. همچنین کودکان در مقایسه با بزرگ‌سالان شانس بیشتری برای ابتلا به استفراغ و اسهال ناشی از آنفولانزا دارند.
احتمال ابتلای بزرگ‌سالان بالای 65 سال به عوارض شدید آنفولانزا در مقایسه با بزرگ‌سالان جوان و سالم بیشتر است. ضعف سیستم ایمنی در افراد مسن باعث می‌شود که آن‌ها بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های جدی باشند. علاوه بر این، افراد مسن‌تر به احتمال بیشتری به سایر بیماری‌ها مانند دیابت مبتلا می‌شوند که خطر ابتلا به عوارض آنفولانزا را در آن‌ها افزایش می‌دهد.
ذات‌الریه یا پنومونی یک عارضه جدی مرتبط با آنفولانزا است که در برخی موارد می‌تواند منجر به مرگ شود. سایر عوارض بالقوه شدید آنفولانزا می‌تواند شامل موارد زیر یا موارد بیشتری از عوارض جدی باشد:
عوارض خفیف یا شدید آنفولانزا می‌تواند شامل موارد بالا باشد
علاوه بر این، آنفولانزا می‌تواند برخی بیماری‌های دیگر مانند بیماری مزمن قلبی و آسم را تشدید کند و به‌طور بالقوه باعث حملات آسم شود. همچنین ممکن است منجر به عفونت سینوس یا گوش شود.
اکثر متخصصان فکر می‌کنند که ویروس‌های آنفولانزا عمدتاً از طریق قطرات کوچک حاوی ویروس آنفولانزا پخش می‌شوند. این قطرات هنگام سرفه، عطسه یا صحبت افراد مبتلا به آنفولانزا در هوا پخش می‌شوند. این قطرات عفونی کوچک هنگامی‌که در هوا هستند می‌توانند در دهان یا بینی افرادی که در نزدیکی هستند وارد شوند. تصویر زیر نشان می‌دهد که پس از ورود ویروس‌های آنفلوانزا به بدن انسان چه اتفاقی می‌افتد. ویروس‌ها به سلول‌های داخل مجرای بینی و گلو (یعنی دستگاه تنفسی) متصل می‌شوند. سپس پروتئین‌های سطحی هماگلوتینین (HA) ویروس آنفولانزا به گیرنده‌های اسید سیالیک در سطح سلول دستگاه تنفسی انسان متصل می‌شوند. ساختار پروتئین‌های سطحی HA ویروس آنفولانزا به‌گونه‌ای طراحی شده است که با گیرنده‌های اسید سیالیک سلول انسانی، مانند کلید یک قفل، متناسب باشد. هنگامی‌که کلید وارد قفل می‌شود، ویروس آنفولانزا می‌تواند وارد سلول شده و آن را آلوده کند. این نشانه شروع عفونت آنفولانزا است.
این تصویر مراحل ابتدایی عفونت آنفولانزا را نشان می‌دهد
افراد مبتلا به آنفولانزا همیشه نیازمند درمان رسمی پزشکی نیستند. کسانی که فقط با علائم خفیف مراجعه می‌کنند ممکن است بتوانند از داروهای بدون نسخه برای درمان علائم خود استفاده کنند. سپس اگر احساس بدتری داشتند، باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی جدی‌تری باشند. بااین‌حال، به افراد مسن توصیه می‌شود در صورت ابتلا به آنفولانزا به پزشک مراجعه کنند. پزشک ممکن است داروهای ضدویروسی را برای گروه‌های زیر تجویز کند:
متخصصان معمولاً توصیه می‌کنند که فرد حداقل به مدت 5 روز از داروهای ضدویروسی استفاده کند. در صورت بروز هرگونه عارضه‌ای ممکن است فرد نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.
ویروس آنفولانزا ممکن است از طریق قطرات ریزی که هنگام صحبت، سرفه یا عطسه کردن پخش می‌شوند منتشر گردد. این قطرات ممکن است وارد بینی یا دهان فرد دیگری شود و باعث گردد که وی به ویروس مبتلا شود.
همچنین ویروس می‌تواند از طریق لمس اشیاء یا سطوحی که ویروس روی آن‌ها وجود دارد و سپس لمس دهان یا بینی وارد بدن فرد دیگری شود. بااین‌حال، این روش کمتر رخ می‌دهد.
احتمال انتقال آنفولانزا به دیگران در 3 تا 4 روز اول پس از ظهور علائم وجود دارد. برخی از افراد ممکن است بتوانند ویروس را 1 روز قبل از شروع علائم و تا 5 تا 7 روز پس از اولین احساس ناخوشی منتقل کنند. فردی با سیستم ایمنی ضعیف یا یک کودک خردسال ممکن است بتواند آنفولانزا را برای مدت طولانی‌تری منتقل کند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) در آمریکا خاطرنشان می‌کند که تزریق واکسن مؤثرترین راه برای جلوگیری از گسترش آنفولانزا و کاهش خطر عوارض است. حدود ۲ هفته پس از دریافت واکسن آنفولانزا، بدن او آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که از آنفولانزا محافظت می‌کنند.
توصیه می‌شود همه افراد بالای 6 ماه هر سال واکسن آنفولانزا را دریافت کنند. در موارد نادر، ممکن است به فرد توصیه گردد که از تزریق واکسن خودداری نماید.
تزریق واکسن آنفولانزا برای عموم مردم به خصوص افراد سالمند و افرادی که به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای، سیستم ایمنی ضعیفی دارند (به‌جز در موارد نادر) توصیه می‌شود
اگرچه واکسن آنفولانزا می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های جدی کمک کند، اما ممکن است همیشه از بیمار شدن فرد به دلیل آنفولانزا جلوگیری نکند. چنانچه به آنفولانزا مبتلا هستید یا در خانه با فرود مبتلا به این بیماری زندگی می‌کنید با اقدامات بیشتری می‌توانید به جلوگیری از گسترش آنفولانزا کمک کنید، ازجمله:
اکثر افراد بالای 65 سال باید با مشاهده اولین نشانه‌های بیماری آنفولانزا به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند، زیرا در معرض خطر عفونت شدید و عوارض وخیم هستند. همچنین در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر با آنفولانزا، فرد باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی اورژانسی باشد:
افراد بالای 65 سال در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عوارض بالقوه خطرناک آنفولانزا هستند. بهتر است افراد در این گروه سنی تزریق واکسن آنفولانزا را به طور سالانه انجام دهند، مگر اینکه یک پزشک به آن‌ها تجویز کند که این کار را انجام ندهند، که فقط در موارد نادر اتفاق می‌افتد. آن‌ها همچنین باید از تماس با افرادی که مبتلا به آنفولانزا هستند خودداری کنند و در صورت بروز علائم مشابه آنفولانزا به پزشک مراجعه نمایند. پزشک می‌تواند راهنمایی‌های بیشتر و درمان مناسب را برای افراد مسن‌تر مبتلا به آنفولانزا ارائه دهد.
https://www.medicalnewstoday.com/articles/flu-in-elderly
https://www.cdc.gov/flu/resource-center/freeresources/graphics/images.htm
