در حالی که خواب برای همه ضروری است، تفاوت‌های مهمی در خواب برای زنان و مردان وجود دارد. از نظر تاریخی، تحقیقات خواب به طور نامتناسبی بر روی مردان متمرکز شده است و شکاف‌هایی در دانش در مورد تفاوت خواب بین زنان و مردان ایجاد می‌کند.
با این حال، در سال‌های اخیر، دانش خواب برای درک بهتر از تفاوت‌های جنسیتی و جنسیتی در خواب تلاش بسیار کرده است. مطالعات نشان داده‌اند که چگونه اختلالات خواب به روش‌های متفاوتی بر افراد تأثیر می‌گذارد و چگونه کمیت و کیفیت خواب ممکن است بین زنان و مردان متفاوت باشد.
به طور کلی، زنان و مردان نیاز به خواب شبانه یکسانی دارند. بزرگسالان از هر جنسیتی باید حداقل هفت ساعت در شب بخوابند. نوجوانان و کودکان کوچکتر به خواب بیشتری نیاز دارند.
شواهد رو به رشد نشان می‌دهد که به طور متوسط، زنان در ایالات متحده هر روز با شمارش خواب شبانه و چرت‌های روزانه، کل خواب بیشتری دارند. در یک مطالعه بزرگ، میانگین اختلاف زمانی به سن بستگی داشت و از 5 تا 28 دقیقه متغیر بود.
در عین حال، زنان تکه‌تکه شدن خواب بیشتری را تجربه می‌کنند و خواب با کیفیت پایین‌تری دارند. برخی از محققان بر این باورند که بسیاری از زنان به عنوان تلاشی برای جبران کاهش کیفیت خواب، کمیت خواب خود را افزایش داده‌اند.
مهم است که به یاد داشته باشید که خواب می‌تواند به طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و تحت تأثیر طیف گسترده‌ای از عوامل است.
عواملی بر اساس جنسیت وجود دارد که بر نحوه و چرایی خوابیدن مردان و زنان تأثیر می‌گذارد. عوامل مبتنی بر جنسیت به بیولوژی زمینه‌ای از جمله تولید هورمون، چرخه خواب و ریتم شبانه‌روزی مربوط می‌شود. عوامل مبتنی بر جنسیت با نابرابری‌های اجتماعی و فرهنگی نیز مرتبط هستند. این عوامل ممکن است همپوشانی داشته و چندوجهی باشند و مجموعه پیچیده‌ای از شرایط را ایجاد کنند که بر روی مردان و زنان به روش‌های منحصر به فردی تأثیر می‌گذارد.
تفاوت خواب بر اساس جنسیت معمولاً در دوران بلوغ برای دختران و زنانی که قاعدگی دارند شروع می‌شود، زیرا شروع چرخه قاعدگی آنها شامل تغییرات قابل توجهی در تولید هورمون است. عوامل مبتنی بر جنسیت در طول زمان برای مردان و زنان به دلیل تغییرات بیولوژیکی با افزایش سن تکامل می‌یابد.
از آنجا که آنها الگوها و هنجارهای اجتماعی و فرهنگی گسترده‌ای را منعکس می‌کنند، عوامل مبتنی بر جنسیت ممکن است در سنین پایین‌تر شروع شوند. مانند عوامل مبتنی بر جنسیت می‌توانند در طول زمان تغییر کنند و تأثیرات پویا بر خواب بگذارند. تحقیقات صورت گرفته در مورد چگونگی خواب برای افراد تراجنسیتی و غیر زن و مرد متفاوت باشد محدود است.
در طول یک خواب متوسط شبانه، گذراندن سه تا پنج چرخه خواب طبیعی است. این چرخه‌ها معمولاً بین 90 تا 120 دقیقه طول می‌کشند و از مراحل خواب متمایز تشکیل شده‌اند. چهار مرحله خواب وجود دارد که شامل مراحل خواب حرکت سریع چشم (REM) و خواب حرکت غیر سریع چشم (NREM) می‌شود.
سه مرحله اول NREM و مرحله آخر REM است. دو مرحله اول NREM خواب سبک‌تر است در حالی که مرحله 3 که به عنوان خواب عمیق شناخته می‌شود، شامل کند شدن قابل توجه تنفس و همچنین فعالیت مغز و ماهیچه است. خواب REM در مرحله 4 با افزایش فعالیت مغز و رؤیاپردازی واضح‌تر مشخص می‌شود.
هر مرحله خواب به قدرت ترمیم‌کنندگی خواب کمک می‌کند و نحوه حرکت فرد در چرخه‌های خواب به عنوان معماری خواب شناخته می‌شود.
برخی از شواهد نشان می‌دهد که مردان و زنان ممکن است تغییراتی در معماری خواب داشته باشند که از سنین 30 تا 40 سالگی شروع می‌شود. یک مطالعه نشان داد که مردان در 30 سالگی زمان بیشتری را در مراحل خواب سبک و زمان کمتری را در خواب عمیق و مراحل خواب REM می‌گذرانند.
اگرچه تفاوت در ریتم شبانه‌روزی بین مردان و زنان نسبتاً کم است، اما می‌تواند بر کمیت و کیفیت خواب آنها تأثیر بگذارد. ریتم شبانه‌روزی توسط ساعت داخلی 24 ساعته بدن کنترل می‌شود. این ساعت به تنظیم انواع سیستم‌ها و فرآیندهای بدن، از جمله خواب، به هماهنگ کردن عملکرد آنها در زمان‌های خاصی از روز کمک می‌کند.
یک ریتم شبانه‌روزی سالم یک روال خواب ثابت را ترویج می‌کند و به فرد کمک می‌کند در ساعات روز بیدار و در شب خواب‌آلود باشد. زمانی که برنامه خواب واقعی یک فرد با ریتم شبانه‌روزی او هماهنگ نباشد، می‌تواند باعث اختلال در خواب، خواب‌آلودگی در طول روز و سایر مشکلات سلامتی شود.
مطالعات تفاوت‌هایی را در ریتم شبانه‌روزی مردان و زنان پیدا کرده‌اند. در حالی که بیشتر ریتم‌های شبانه‌روزی دقیقاً 24 ساعت طول نمی‌کشند، ساعت داخلی زنان معمولاً چند دقیقه کوتاه‌تر است. زنان اغلب زمان شبانه‌روزی زودتری دارند، به این معنی که تمایل دارند هم زودتر به رختخواب بروند و هم زودتر از خواب بیدار شوند.
هورمون‌ها عامل اصلی تفاوت خواب بین مردان و زنان هستند. تغییر در تولید هورمون در قسمت‌های مختلف بدن می‌تواند مشکلات خواب قابل توجهی را برای زنان ایجاد کند.
تغییرات هورمونی در طول دوره قاعدگی یا در طول زندگی در زنان می‌تواند مشکلات خواب قابل توجهی را برای آنان ایجاد کند
تغییرات هورمونی مرتبط با سن در مردان نیز وجود دارد و ممکن است بر خواب آنها تأثیر بگذارد. در مردان مسن، تولید هورمون رشد کاهش می‌یابد در حالی که سطح کورتیزول، هورمون مرتبط با استرس، تمایل به افزایش دارد. تغییر سطح این هورمون‌ها می‌تواند به دلیل خواب ضعیف رخ دهد، اما ممکن است به افزایش بیداری و کاهش کیفیت خواب نیز کمک کند.
با افزایش سن در مردان سطح تستوسترون کاهش می‌یابد. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که تستوسترون پایین با خواب بدتر و مشکلات بیشتر با آپنه انسدادی خواب (OSA) مرتبط است. شواهد نشان می‌دهد که یک رابطه پیچیده شامل چاقی، خواب و هورمون‌های مردانه وجود دارد، اما تحقیقات بیشتری برای روشن شدن ارتباط بین تستوسترون و خواب مورد نیاز است.
سطح تستوسترون در مردان با افزایش سن کاهش می‌یابد
| درباره اختلالات خواب و تأثیر آن بر اختلالات هورمونی بیشتر بدانیم. |
خواب می‌تواند به دلیل مشکلات سلامت زمینه‌ای مختل شود، که بسیاری از آنها مردان و زنان را به یک اندازه تحت تأثیر قرار نمی‌دهند. مردان نرخ بالاتری از بیماری‌های قلبی عروقی و مشکلات مزمن ریوی دارند که هر دو می‌توانند بر خواب تأثیر منفی بگذارند. مصرف بیش از حد الکل در مردان شایع‌تر است و می‌تواند با معماری خواب تداخل داشته باشد و کیفیت خواب را کاهش دهد.
زنان بیشتر در معرض اضطراب هستند، یک وضعیت سلامت روان که اغلب به مشکل در به خواب رفتن یا در خواب ماندن کمک می‌کند. زنان همچنین بیشتر احتمال دارد که سوزش سر دل و رفلاکس اسید معده را تجربه کنند، که می‌تواند خواب کلی را بدتر کند.
تأثیرات مبتنی بر جنسیت بر خواب با هنجارهای اجتماعی و فرهنگی که تأثیرات نابرابر بر زنان و مردان دارد، پیوند نزدیکی دارد. از آنجایی که این هنجارها پیچیده هستند، ممکن است خواب را به روش‌های چندوجهی که برای همه افراد یکسان نیست، درگیر کنند.
مراقبت از دیگران نمونه بارز یک عامل مبتنی بر جنسیت است که بر خواب تأثیر می‌گذارد. زنان به طور نامتناسبی به عنوان مراقب غیررسمی برای بزرگسالان مسن‌تر، کودکان خردسال یا اعضای بیمار خانواده خدمت می‌کنند. مراقبت از دیگران وقفه‌های خواب بیشتر و همچنین استرس کلی را افزایش می‌دهند که می‌تواند خواب را بدتر کند.
هنجارهای جنسیتی بر فرصت‌های شغلی، برنامه‌های کاری و تقسیم وظایف خانوار نقش دارند. در بیشتر موارد، محققان دریافته‌اند که این هنجارها فشار بیشتری بر زنان وارد می‌کند و بر الگوی خواب و بهداشت خواب آنها تأثیر می‌گذارد. گفته می‌شود، این هنجارها می‌توانند بر مردان نیز تأثیر بگذارند.
بسیاری از اختلالات خواب، از جمله بی‌خوابی، آپنه خواب، و سندرم پای بی‌قرار (RLS)، زنان و مردان را با شیوع متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهند. زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان در معرض ابتلا به بی‌خوابی هستند. در مجموع، خطر بی‌خوابی در طول زندگی آنها 40 درصد بیشتر است. اعتقاد بر این است که نرخ بالاتر بی‌خوابی در زنان به عوامل جنسی بستگی دارد.
علاوه بر احتمال بیشتر بی‌خوابی، زنان معمولاً بی‌خوابی پیچیده‌تری دارند که شامل علائم متعددی است در حالی که مردان معمولاً تنها از یک علامت بی‌خوابی شکایت دارند.
سندرم پاهای بی‌قرار (RLS) که شامل میل شدید به حرکت اندام‌ها می‌شود، یکی دیگر از اختلالات خواب است که در زنان شایع‌تر است. این در دوران بارداری شایع است، که می‌تواند افزایش شیوع آن را در زنان توضیح دهد، اما علل بالقوه دیگری برای این اختلال وجود دارد.
آپنه انسدادی در خواب (OSA)، یک وضعیت خطرناک تنفس ناقص در هنگام خواب، در مردان شایع‌تر است. تخمین زده می‌شود که آپنه انسدادی در خواب تا 30 درصد مردان و 10 تا 15 درصد زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این اختلال باعث ایجاد وقفه‌های مداوم در خواب می‌شود و با مشکلات قلبی، مشکلات سلامت روان و سایر مشکلات سلامتی مرتبط است.
اعتقاد بر این است که بخشی از تفاوت در شیوع آپنه انسدادی در خواب در مردان و زنان به نحوه تشخیص پزشکان مربوط می‌شود. علائم زنان اغلب به طور متفاوتی تفسیر می‌شود و در نتیجه مراجعات کمتری به کلینیک‌های تخصصی خواب که در آن این اختلال معمولاً تشخیص داده می‌شود، می‌کنند.
زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان در معرض ابتلا به بی‌خوابی هستند
کم‌خوابی عوارض جسمی و روحی به دنبال دارد. پیامدهای خواب ناکافی برای مردان و زنان مشابه است و فقط تفاوت‌های جزئی را منعکس می‌کند. اگر ریتم شبانه‌روزی آنها با نور روز و شب هماهنگ نباشد، افراد از هر جنسیت می‌توانند از اثرات منفی جدی رنج ببرند. با این حال، تفاوت در زمان شبانه‌روزی ممکن است افراد خاصی را نسبت به اثرات جت لگ یا شیفت کاری مستعدتر کند. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده است که خطر حوادث محل کار در میان زنانی که برای مدت طولانی در شیفت شب کار می‌کنند، افزایش یافته است.
مطالعات خواب به طور سنتی بر روی افراد متمرکز شده است، اما در زندگی روزمره، بسیاری از بزرگسالان با یک شریک زندگی می‌خوابند. که می‌تواند بر استراحت شبانه آنها تأثیر بگذارد.
وقتی خواب به طور عینی تحلیل می‌شود، مطالعات به طور کلی نشان داده‌اند که افراد به تنهایی بهتر از با شریک زندگی خود می‌خوابند. اما هنگامی که مورد بررسی ذهنی قرار می‌گیرد، اکثر مردم می‌گویند که وقتی در کنار شریک زندگی خود هستند، خواب آنها بهبود می‌یابد.
البته، همه روابط باعث خواب با کیفیت نمی‌شوند. برای زوج‌های متأهل، تحقیقات نشان داده است که ویژگی‌های رابطه مثبت با خواب بهتر و ویژگی‌های رابطه منفی با خواب ضعیف‌تر مرتبط است. در افراد مسن‌تر که اغلب با مشکلات خواب مرتبط با افزایش سن مواجه هستند، به نظر می‌رسد ازدواج‌هایی با سطح بالایی از حمایت متقابل خواب هر دو طرف را بهبود می‌بخشد.
استفاده از رختخواب مشترک می‌تواند مشکلات خواب را برای مردان و زنان بیشتر کند. مردان بیشتر احتمال دارد که خروپف کنند، بنابراین همسرانشان در رختخواب ممکن است خوابشان مختل شود. تفاوت در ریتم شبانه‌روزی و برنامه خواب بین شرکای زندگی ممکن است باعث اختلالات خواب بیشتری شود. تأثیر این عوامل برای هر زوجی بسته به شرایط خاص آنها می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
https://www.sleepfoundation.org/how-sleep-works/how-is-sleep-different-for-men-and-women
