نارکولپسی یا حمله خواب یک اختلال نادر و مزمن مغزی است که در آن فرد کنترل ضعیفی بر الگوهای خواب و بیداری خود دارد، اغلب در طول روز احساس خواب‌آلودگی می‌کند و دچار حملات ناگهانی خواب می‌شود. نباید سعی کنید نارکولپسی را خود تشخیص خود و خود درمانی کنید. دلیل این امر این است که علائم این بیماری به طور معمول با سایر بیماری‌ها مانند وقفه تنفسی (آپنه) در خواب یا صرع همپوشانی دارد، که آنها نیز می‌توانند خطرناک باشند.
نارکولپسی یک مشکل در سلامتی فرد است و صرفاً نتیجه کمبود خواب نیست. دارودرمانی روش اصلی درمان نارکولپسی است. درمان‌ها معمولاً با دارو شروع می‌شوند. به طور کلی، نارکولپسی به درمان پاسخ خوبی می‌دهد و این امر به کاهش اختلالات ناشی از علائم کمک می‌کند. هرچند هنوز درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما ایجاد تغییراتی در سبک زندگی، می‌توانند علائم آن را کاهش داده و کیفیت زندگی را بهبود بخشند.
ایجاد عادات خواب مناسب می‌تواند به کاهش خواب‌آلودگی روزانه ناشی از نارکولپسی کمک کند.
این مواد می‌توانند به‌شدت بر چرخه خواب تأثیر بگذارند. اگر به نارکولپسی مبتلا هستید، بهتر است از مصرف آنها خودداری کنید.
بهتر است از مصرف این مواد خودداری کنید.
• نیکوتین یک محرک است. سیگار کشیدن، به‌ویژه قبل از خواب، می‌تواند باعث بی‌قراری و اختلال در خواب شود. علاوه بر این، از آنجایی که افراد مبتلا به نارکولپسی ممکن است به‌طور ناگهانی به خواب بروند، خطر به خواب رفتن با سیگار در دست و ایجاد آتش‌سوزی وجود دارد. اگر سیگار می‌کشید، با پزشک خود درباره روش‌های ترک سیگار مشورت کنید. سیگار نه‌تنها بر نارکولپسی تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
• الکل کیفیت خواب را کاهش می‌دهد. اگرچه ممکن است الکل به خواب رفتن را تسهیل کند، اما کیفیت کلی خواب را کاهش می‌دهد. تحقیقات نشان داده‌اند که پس از مصرف الکل، الگوهای مغزی نشان‌دهنده بی‌قراری هستند و بسیاری از افراد حتی پس از داشتن خواب کافی، احساس خستگی می‌کنند. بنابراین، حتی مصرف متعادل الکل نیز برای افراد مبتلا به نارکولپسی توصیه نمی‌شود.
• کافئین جایگزین خواب نیست. بسیاری از افراد مبتلا به نارکولپسی برای مقابله با خواب‌آلودگی روزانه به کافئین متوسل می‌شوند، زیرا کافئین یک محرک قوی است. اما کافئین فقط با مسدود کردن مواد شیمیایی خواب‌آور در مغز و تولید آدرنالین باعث هوشیاری موقت می‌شود و نمی‌تواند جایگزین خواب باکیفیت باشد. از آنجایی که کافئین مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند (حدود شش ساعت طول می‌کشد تا نیمی از آن از بدن دفع شود)، توصیه می‌شود مصرف آن را محدود کنید و از نوشیدن آن در ساعات بعدازظهر و شب خودداری کنید.
| در مورد عوارض مصرف الکل، نیکوتین، کافئین و ... بر خواب بیشتر بدانیم. |
۳. روزانه ورزش کنید
ورزش می‌تواند یک محرک طبیعی قوی باشد. انجام فعالیت بدنی منظم نه‌تنها باعث افزایش هوشیاری در طول روز می‌شود، بلکه به بهبود سلامت کلی نیز کمک می‌کند.
ورزش می‌تواند در بهبود خواب تأثیر مثبت بگذارد.
• در طول استراحت‌های کاری، یک پیاده‌روی ۳۰ دقیقه‌ای داشته باشید یا حرکات کششی ساده انجام دهید. این کار می‌تواند به بیدار نگه‌داشتن شما کمک کند و از حملات ناگهانی خواب در ساعات کاری جلوگیری کند.
• زمان ورزش کردن را با دقت انتخاب کنید. اگرچه ورزش روزانه می‌تواند به تنظیم چرخه خواب کمک کند، اما نباید دقیقاً قبل از خواب ورزش کنید. فعالیت بدنی باعث تحریک مغز می‌شود و ممکن است به خواب رفتن را دشوار کند. سعی کنید حداقل چهار تا پنج ساعت قبل از زمان خواب ورزش کنید.
برخی غذاها و عادات غذایی می‌توانند خواب‌آلودگی را تشدید کنند. اگر مبتلا به نارکولپسی هستید، بهتر است مصرف آنها را کاهش داده یا حذف کنید.
• از مصرف وعده‌های غذایی سنگین سه تا چهار ساعت قبل از خواب خودداری کنید، زیرا این وعده‌ها می‌توانند باعث اختلال در خواب شوند. بهتر است شام را سبک‌تر میل کنید، زودتر شام بخورید یا آن را به دو وعده کوچک‌تر تقسیم کنید.
• رژیم غذایی شما باید شامل غلات کامل، میوه‌ها، سبزیجات، لبنیات کم‌چرب و پروتئین‌های بدون چربی باشد. مصرف زیاد قند و کربوهیدرات‌های فرآوری‌شده مانند نان سفید و برنج باعث افزایش سریع قند خون می‌شود و با کاهش ناگهانی آن، خواب‌آلودگی ایجاد می‌شود. سعی کنید از این مواد غذایی پرهیز کنید.
• وعده‌های غذایی خود را برنامه‌ریزی کنید و در طول روز وعده‌های کوچک‌تر میل کنید، به‌ویژه اگر تعهدات خاصی دارید. وعده‌های غذایی حجیم می‌توانند باعث خواب‌آلودگی شوند.
رژیم غذایی سالم و زمانبندی مناسب وعده‌های غذایی بر بهبود خواب مؤثر است.
حملات نارکولپسی می‌توانند توسط احساسات شدید تحریک شوند، بنابراین بسیار مهم است که سطح استرس خود را کنترل کنید.
• ورزش می‌تواند به مدیریت استرس و احساسات کمک کند، به‌ویژه پیاده‌روی یا دویدن طولانی. همانطور که قبلاً ذکر شد، مطمئن شوید که فقط چهار یا پنج ساعت قبل از خواب ورزش کنید.
• تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا، تای‌چی، و درمان‌های هنری و موسیقی همگی برای مدیریت استرس به‌طور مؤثر استفاده شده‌اند. به‌دنبال کلاس‌ها بگردید، از درمانگران کمک بگیرید، یا برای یادگیری بیشتر این تکنیک‌ها آنلاین یا در کتابخانه تحقیق کنید.
• تکنیک‌های آرام‌سازی که شامل بازتوجه به چیزی آرامش‌بخش می‌شود نیز می‌توانند در طول روز استفاده شوند.
از تکنیک‌های آرامش‌بخش برای بهبود خواب استفاده نمایید.
ضروری است که احتیاطات ایمنی را رعایت کنید، به‌ویژه در هنگام انجام فعالیت‌هایی که ممکن است خطرناک باشند. شما باید وضعیت خود را با اطرافیان خود در میان بگذارید تا آنها بدانند که چگونه شما و خودشان را در صورت وقوع تصادفات ایمن نگه دارند.
• تمام شرایطی که می‌دانید در آنها احتمال خوابیدن بیشتر است را شناسایی کنید. به اطرافیان خود از خطرات این وضعیت اطلاع دهید و به آنها بگویید که در صورت وقوع حمله، چه نوع مداخله‌ای نیاز خواهید داشت.
• از کار با ماشین‌آلات یا رانندگی خودداری کنید. نارکولپسی می‌تواند منجر به تصادفات خودرویی جدی و حتی کشنده شود. برای ایمنی خود و اطرافیانتان، نباید رانندگی کنید مگر اینکه پزشک شما به‌طور خاص اجازه دهد. اگر متوجه شدید که علائم نارکولپسی هنگام رانندگی رخ می‌دهند، باید کاملاً از رانندگی صرف نظر کنید.
• کاتاپلکسی، یک علامت نارکولپسی است که باعث ضعف و اختلال ناگهانی در عملکرد عضلات می‌شود و می‌تواند به‌طور خود به خود در طول روز رخ دهد. اگرچه وقوع آسیب در هنگام کاتاپلکسی بعید است، مطمئن شوید که افرادی که با شما کار یا زندگی می‌کنند از امکان وقوع این حملات آگاه هستند. به آنها بگویید که چه تدابیری باید برای جلوگیری از تصادفات اتخاذ کنند.
• در تمام فعالیت‌های شنا از تجهیزات ایمنی استفاده کنید. هرگز تنها شنا نکنید، زیرا یک حمله خواب یا کاتاپلکسی می‌تواند بدون حضور غریق نجات یا شناگر مجرب، کشنده باشد. اگر مبتلا به نارکولپسی هستید، باید همیشه هنگام شنا یا استفاده از قایق یا هر نوع وسیله نقلیه آبی که استفاده از جلیقه نجات در آن توصیه شده است، جلیقه نجات بپوشید. بدون جلیقه نجات — که باید به‌درستی پوشیده شود — حمله خواب در آب می‌تواند عواقب مرگباری داشته باشد.
در مورد بیماری نارکولپسی خود با خانواده، همکاران و دوستانتان صحبت کنید و آنها را از این موضوع مطلع نمایید.
8. نارکولپسی خود را در محل کار و مدرسه مدیریت کنید
نارکولپسی می‌تواند مدیریت آن را در صورت کار یا تحصیل تمام‌وقت دشوار کند. از آنجا که این وضعیت ممکن است گاهی عملکرد را تحت تاثیر قرار دهد، ارتباط باز بین شما و رئیس، معلم یا استاد شما بسیار مهم است.
• نارکولپسی می‌تواند تأثیراتی بر تمرکز، حافظه کوتاه‌مدت و توانایی توجه داشته باشد. خبر خوب این است که با ایجاد تنظیمات مناسب، بیشتر افراد می‌توانند به طور عادی با نارکولپسی کار کنند. معلمان، اساتید و کارفرمایان باید از وضعیت شما مطلع شوند و توافقی با شما تنظیم کنند که به شما اجازه دهد وضعیت خود را در محل کار یا مدرسه مدیریت کنید.
• برای کودکان، عوارض نارکولپسی به‌ویژه در مدرسه می‌تواند سخت باشد. اگر کودک شما نارکولپسی دارد، مطمئن شوید که با معلمان آنها صحبت کنید زیرا گاهی اوقات بچه‌ها به دلیل خوابیدن در کلاس مجازات یا توبیخ می‌شوند.
• گاهی اوقات ممکن است مجبور شوید جلسات کاری را ضبط کنید تا در صورت خواب غیرمنتظره، بتوانید به آن مراجعه کنید.
• آگاهی و درک عمومی از نارکولپسی هنوز بسیار محدود است.
نارکولپسی می‌تواند یک بیماری دشوار باشد زیرا می‌تواند اثرات روان‌شناختی ایجاد کند. این اثرات به دلیل ترکیبی از عواملی مانند تأثیرات اختلال بر مغز، انگ اجتماعی، ناامیدی از علائم و آسیب‌های ناشی از فلج خواب یا توهمات است.
• اغلب بیماران مبتلا به نارکولپسی از ناامیدی و خلق پایین در رنج هستند. این علائم معمولاً اگر درمان نشوند، برای مدت طولانی ادامه پیدا می‌کنند.
• بسیاری از افراد مبتلا به نارکولپسی از کمبود درک و آگاهی ناراحت هستند. احساس همبستگی می‌تواند با پیوستن به گروه‌های حمایتی به دست آید.
• هیچ درمانی قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما علائم می‌توانند مدیریت شوند تا کیفیت زندگی بهتری داشته باشید.
• داروها برای درمان علائم اصلی نارکولپسی مانند خواب‌آلودگی و کاتاپلکسی تجویز می‌شوند. درمان معمولاً با تغییرات سبک زندگی و مشاوره همراه است تا اثرات مطلوب به دست آید.
• اگر دچار نارکولپسی هستید هنگام مصرف داروهای بدون نسخه برای بیماری‌های شایع مانند سرماخوردگی یا تسکین درد، احتیاط کنید. این داروها گاهی ممکن است اثرات تحریک‌کننده نامناسب برای این بیماری داشته باشند.
https://sleepcycle.com/sleep-talk/what-is-narcolepsy
https://www.wikihow.health/Manage-Narcolepsy
