برونشکتازی، علل، تشخیص، درمان و مراقبت

شب‌ادراری یا تکرر ادرار در شب و آپنه انسدادی خواب
تکرر ادرار و آپنه انسدادی خواب
ژانویه 28, 2023
آلودگی با پلونیوم در برگ توتون
رادیواکتیویته در توتون، تنباکو و سیگار
فوریه 6, 2023

 مقدمه

برونشکتازی وضعیتی است که در آن آسیب باعث می‌شود راه‌های هوایی ریه‌ها گشاد یا کیسه‌هایی در مسیر آنها ایجاد شود. این بیماری پاکسازی مخاط از ریه‌ها را سخت می‌کند و می‌تواند باعث عفونت‌های ریوی مکرر شود. سرفه زیاد همراه با چرک و خلط، علامت اصلی برونشکتازی است. برونشکتازی قابل درمان نیست، اما با درمان قابل کنترل است.

بررسی اجمالی

برونشکتازی چیست؟

برونشکتازی یک بیماری ریوی است که در آن راه‌های هوایی (لوله‌هایی که به داخل ریه‌ها می‌روند) آسیب دیده و بزرگ می‌شوند. راه‌های هوایی آسیب دیده نمی‌توانند مخاط را آنطور که باید پاک کنند. سپس باکتری‌ها در مخاط رشد می‌کنند و باعث التهاب و آسیب بیشتر به ریه‌ها می‌شوند. این باعث می‌شود تا زمانی که بدن شما سعی می‌کند مخاط عفونی را از بین ببرد، به شدت سرفه کنید.

با دستگاه تنفسی بیشتر آشنا شویم.

تفاوت بین برونشکتازی و برونشیت چیست؟

برونشکتازی و برونشیت علائم مشابهی دارند، از جمله مخاط در ریه‌ها و سرفه. اما برونشکتازی باعث گشاد شدن دائمی راه‌های هوایی می‌شود و برونشیت یک عفونت موقتی است که آسیب پایداری ایجاد نمی‌کند.

انواع برونشکتازی چیست؟

برونشکتازی را بر اساس نوع آسیب راه‌های هوایی – استوانه‌ای (یا لوله‌ای)، واریسی و سیستیک، دسته‌بندی می‌کنند. برونشکتازی استوانه‌ای شایع‌ترین و کم‌ خطرترین شکل برونشکتازی است. برونشکتازی سیستیک شدیدترین شکل است.

برونشکتازی A، برونشکتازی واریسی. B، برونشکتازی استوانه‌ای. C، برونشکتازی سیستیک. همچنین ترشحات بیش از حد برونش (D) و آتلکتازی (E) نشان داده شده است که هر دو تغییرات آناتومیک رایج ریه‌ها در این بیماری هستند

برونشکتازی (A)، برونشکتازی واریسی. (B)، برونشکتازی استوانه‌ای. (C)، برونشکتازی سیستیک. همچنین ترشحات بیش از حد برونش (D) و آتلکتازی (E) نشان داده شده است که هر دو تغییرات آناتومیک رایج ریه‌ها در این بیماری هستند

همچنین برونشکتازی را به عنوان کانونی (در یک ناحیه) یا منتشر (در بسیاری از مناطق در سراسر ریه) طبقه‌بندی می‌کنند. برونشکتازی کششی زمانی اتفاق می‌افتد که جای زخم در ریه‌ها راه‌های هوایی را از شکل اصلی آن خارج می‌کند.

برونشکتازی چه کسانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

اگر با یک بیماری زمینه‌ای که بر ریه‌ها یا سیستم ایمنی شما تأثیر می‌گذارد درگیر هستید، در معرض خطر ابتلا به برونشکتازی می‌باشید. بدون یک بیماری زمینه‌ای، خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می‌یابد.

برونشکتازی چقدر شایع است؟

حدود 350000 تا 500000 نفر در ایالات متحده برونشکتازی دارند. یک نفر از 150 نفری است که 75 سال و بالاتر دارند مبتلا به برونشکتازی هستند. تعداد واقعی ممکن است بیشتر باشد زیرا ممکن است برونشکتازی بدون هیچ علامتی باشد.

برونشکتازی چگونه بر بدن من تأثیر می‌گذارد؟

لوله‌ها (راه‌های هوایی یا برونش‌ها) که به ریه‌های شما می‌روند، دارای مکانیزم‌های دفاعی برای محافظت از شما در برابر بیماری هستند. هر چند گاهی اوقات آزاردهنده است، ترشح مخاط یکی از این مکانیزم‌های دفاعی است. هنگامی که مخاط نمی‌تواند با سرفه بیرون بیاید، باعث آسیب دائمی به راه‌های هوایی می‌شود.

چگونه مخاط از بدن شما محافظت می‌کند؟

هنگامی که هوا را وارد می‌کنید، هر ذره زیان‌آور در مخاط مجاری تنفسی به دام می‌افتد. سپس، میلیون‌ها ساختار ریز مو مانند (سیلیا) با یک حرکت هماهنگ برای خارج کردن مخاط از ریه‌ها اقدام می‌کنند، مانند امواجی که زباله‌ها را از سطح دریا به ساحل می‌آورند. به این کار پاکسازی مخاطی-مژه‌ای گفته می‌شود. سپس مخاط را با سرفه بیرون می‌آورید یا آن را می‌بلعید، جایی که ذرات به دام افتاده توسط اسید معده شما از بین می‌روند.

هنگامی که هر بخشی از این سیستم کار نمی‌کند - اگر مژک‌ها آسیب دیده باشد یا راه‌های هوایی دارای پاکت‌هایی باشند که مخاط را به دام می اندازند – مخاط در ریه‌ها تجمع می‌یابد. اکنون مخاط که دارای باکتری‌هایی است که در آن به دام افتاده‌اند و می‌توانند تکثیر شوند می‌تواند باعث عفونت شود. آسیب ناشی از عفونت‌ها می‌تواند برونشکتازی را بدتر کند.

آیا برونشکتازی یک بیماری جدی ریوی است؟

بسته به میزان آسیبی که برونشکتازی در ریه‌ها ایجاد می‌کند می‌تواند خفیف یا شدید باشد. برخی از مردم این بیماری را دارند ولی حتی از آن آگاه نیستند. برخی دیگر برای مدت طولانی به آن مبتلا بوده‌اند و عفونت‌های مکرر به شدت به ریه‌های آنها آسیب رسانده است. اکثر افراد مبتلا به برونشکتازی با مدیریت علائم خود با توصیه پزشک و دارو، طول عمر طبیعی خود را دارند.

 

علائم و علل

علائم برونشکتازی چیست؟

علائم برونشکتازی عبارتند از:

  • سرفه با خلط و چرک زیاد.
  • سرماخوردگی‌های مکرر.
  • مخاط بدبو.
  • تنگی نفس.
  • خس‌خس سینه.
  • سرفه خونی (هموپتیزی).
  • نوک انگشتان متورم با ناخن‌های خمیده (ناخن چماقی).

ممکن است مدت زمان طولانی داشته باشید ولی علائم شما آنقدر بد نباشد و سپس تشدید شود و علائم شما بدتر شود. علائم تشدید عبارتند از:

  • خستگی شدید.
  • تب، لرز.
  • افزایش تنگی نفس.
  • تعریق شبانه.

 

چه چیزی باعث برونشکتازی می‌شود؟

برونشکتازی در اثر دو مرحله آسیب راه هوایی ایجاد می‌شود. در مرحله اول، آسیب اولیه ناشی از عفونت، اختلال التهابی یا شرایط دیگری است که ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت اولیه برونشکتازی در 40٪ از موارد ابتلا مجهول است.

اولین تحریک، باعث افزایش التهاب و عفونت‌های مکرر می‌شود که باعث آسیب بیشتر به ریه‌ها می‌شود. این حالت مرحله دوم یا «چرخه معیوب» را آغاز می‌کند.

چرخه معیوب برونشکتازی

چرخه معیوب برونشکتازی

چه بیماری‌هایی باعث برونشکتازی می‌شوند؟

برخی از علل خاص آسیب اولیه که چرخه برونشکتازی را شروع می‌کند عبارتند از:

  • فیبروز سیستیک.
  • عفونت‌های مایکوباکتریایی، مانند عفونت‌های MAC (Mycobacterium AviumComplex) یا سل (TB).
  • اختلالات خود ایمنی یا التهابی، مانند آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده، لوپوس و سندرم شوگرن (Sjögren's syndrome).
  • اجسام خارجی، تومورها یا غدد لنفاوی که راه‌های هوایی را مسدود کرده و از پاکسازی مخاط جلوگیری می‌کنند.
  • شرایطی که باعث کاهش ایمنی و افزایش خطر عفونت می‌شود (مانند HIV).
  • سندرم مژک‌های بی‌حرکت
  • پیوند عضو. داروهای مورد استفاده برای پیوند اعضا، ایمنی را کاهش می‌دهند و می‌توانند خطر عفونت و برونشکتازی را افزایش دهند.
  • واکنش آلرژیک به نوعی قارچ. (معمولاً آسپرژیلوس فومیگاتوس (Aspergillus fumigatus) ).
  • فیبروز (اسکار) ناشی از تشعشع.
  • کمبود آلفا-1آنتی‌تریپسین (antitrypsin)، (یک اختلال ارثی است که می‌تواند موجب بیماری مزمن انسدادی ریه شود؛ بیماری ریوی مزمنی که مانع از رسیدن هوا به ریه‌ها می‌شود. این بیماران، از تنگی نفس، کاهش توانایی ورزش کردن و خس‌خس سینه رنج می‌برند. افراد سیگاری به طور جدی‌تری تحت تأثیر قرار گرفته و خطر مرگ در آنها بیشتر است.)

 

آیا کرونا باعث برونشکتازی می‌شود؟

تحقیقات نشان می‌دهد که بیماری کرونا یک علت شایع برونشکتازی نیست. اما اگر سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) همراه با کووید-19 باشد، ممکن است به برونشکتازی کاذب مبتلا شده باشید. برونشکتازی کاذب شبیه برونشکتازی به نظر می‌رسد، اما به جای ایجاد چرخه عفونت‌های مکرر و آسیب ریه، با گذشت زمان برطرف می‌شود.

شایع‌ترین علت برونشکتازی چیست؟

شایع‌ترین علت برونشکتازی به محل زندگی شما بستگی دارد. در ایالات متحده و سایر کشورهای غربی، شایع‌ترین علت برونشکتازی، فیبروز سیستیک است. اما علت شایع آن در سراسر جهان، بیماری سل است. در بسیاری از موارد، علت برونشکتازی را نمی‌توان تعیین کرد.

تشخیص و آزمایشات

برونشکتازی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک با معاینه شما و پرسیدن سابقه سلامتی شما احتمال اولیه برونشکتازی را بررسی می‌کند. گوش دادن به ریه‌ها و بررسی عملکرد ریه جزیی از این مرحله است. اگر فکر ‌کنند که برونشکتازی یا بیماری ریوی دیگری دارید، تصویربرداری را برای بررسی ساختار ریه‌های شما تجویز می‌کند.

چه آزمایشاتی برای تشخیص برونشکتازی انجام می‌شود؟

پزشک ممکن است تعدادی آزمایش را برای تشخیص برونشکتازی یا رد سایر شرایط انجام دهد، از جمله:

  • سی‌تی‌اسکن قفسه سینه یا اشعه ایکس. عکس از ریه‌ها می‌تواند به تشخیص آسیب به راه‌های هوایی مورد استفاده قرار گیرد.
  • آزمایش خون و کشت خلط. نمونه‌برداری از خون یا مخاط (خلط) کمک می‌کند تا مشخص شود که آیا عفونت وجود دارد یا خیر.
  • تست‌های عملکرد ریه. از تست‌های عملکرد ریه برای تعیین میزان عملکرد ریه‌ها استفاده می‌شود.
  • آزمایش ژنتیک.
  • تست کلرید عرق. اگر پزشک شک به فیبروز سیستیک داشته باشد، آزمایش تعریق را تجویز می‌کند.
  • برونکوسکوپی. در برخی موارد، ممکن است از روشی برای بررسی دقیق‌تر راه‌های هوایی (برونکوسکوپی) استفاده شود. برای این کار از یک برونکوسکوپ (یک لوله انعطاف‌پذیر بلند با نور و دوربین در انتها) برای پیدا کردن و برداشتن هر چیزی که راه‌های هوایی شما را مسدود می‌کند استفاده می‌کنند و نمونه‌هایی از مخاط یا خلط چرکی را از ریه‌های فرد بیمار برای آزمایش می‌گیرند.

مدیریت و درمان

برونشکتازی چگونه درمان می‌شود؟

برونشکتازی را نمی‌توان به طور کامل درمان کرد، اما می‌توانید علائم آن را مدیریت نمود. برونشکتازی را با پاکسازی مخاط و مدیریت عفونت‌ها درمان می‌کنند. بسته به شدت بیماری، پزشک ممکن است دارو یا فیزیوتراپی تجویز کند. همچنین ممکن است از وسایل پزشکی استفاده شود که به خلاص شدن از شر مخاط کمک می‌کند.

اگر برونشکتازی ناشی از یک بیماری زمینه‌ای باشد، درمان آن بیماری زمینه‌ای ممکن است به علائم شما کمک کند. اگر برونشکتازی در ناحیه کوچکی از ریه مشاهده شود، ممکن است پزشک شما جراحی را توصیه کند، اگرچه این امر نادر است.

 

چه درمان‌هایی برای برونشکتازی استفاده می‌شود؟

درمان برونشکتازی به خلاص شدن از شر موکوس عفونی، کشتن باکتری ها و کاهش التهاب کمک می‌کند. آنها عبارتند از:

  • آنتی‌بیوتیک‌ها. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها را درمان کنند. ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها را به‌صورت خوراکی‌، وریدی یا استنشاقی مصرف شوند.
  • ماکرولیدها (Macrolides). ماکرولیدها داروهایی هستند که به طور همزمان عفونت و التهاب را درمان می‌کنند.
  • خلط‌آور و موکولیتیک. اینها داروهایی هستند که مخاط را رقیق می‌کنند و به شما در سرفه کردن و بیرون دادن آن کمک می‌کنند.
  • فیزیوتراپی. تخلیه وضعیتی و ضربه به قفسه سینه می‌تواند به شل شدن و حذف مخاط کمک کند. تمرینات تنفسی می‌تواند به باز شدن راه‌های هوایی کمک کند.
  • تجهیزات پزشکی. دستگاه‌های نوسانی فشار بازدم مثبت (Positive Expiratory Pressure :PEP) و جلیقه‌های ضربه‌ای کمک می‌کنند تا مخاط را از ریه‌ها شما بیرون بکشند.

اگر برونشکتازی دارید از چه غذاهایی اجتناب کنید؟

به نظر نمیرسد آنچه می‌خورید مستقیماً بر برونشکتازی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، ممکن است شنیده باشید که اجتناب از چیزهایی مانند شیر می‌تواند به کاهش میزان مخاط در ریه‌های شما کمک کند، اما تحقیقات صحت این موضوع را نشان نداده است.

آنچه مهم است حفظ تغذیه خوب است. ممکن است متوجه شوید که دچار کاهش وزن به صورت ناسالم هستید یا نگرانی‌های دیگری در مورد رژیم غذایی خود دارید. اگر در مورد تغذیه سالم با برونشکتازی نگرانی دارید، از یک متخصص تغذیه کمک بگیرید.

پیشگیری

چگونه می‌توان خطر برونشکتازی را کاهش داد؟

با مدیریت سلامت ریه خود می‌توانید خطر ابتلا به برونشکتازی را کاهش دهید:

  • مطمئن شوید که شما و خانواده‌تان در مورد واکسیناسیون‌های توصیه شده به روز هستید. سیاه سرفه، آنفولانزا، بیماری پنوموکوکی، سرخک و عفونت‌های استافیلوکوکی می‌توانند باعث ایجاد برونشکتازی یا تشدید آن شوند.
  • با پزشک خود برای درمان هر گونه شرایط سلامتی مداوم، به ویژه مواردی که بر ریه‌های شما تأثیر می‌گذارد، مشورت کنید. به برنامه درمانی خود پایبند باشید. اگر احساس می کنید که داروها یا روش های درمانی موثر نیستند، با ارائه دهنده خود صحبت کنید.
  • از استنشاق چیزهایی که می‌توانند به ریه‌های شما آسیب بزنند، مانند دود سیگار، بخار، دود و گازها خودداری کنید.

 

چشم‌انداز / پیش‌آگهی

اگر برونشکتازی داشته باشم چه چیزی در انتظارم است؟

برونشکتازی قابل درمان نیست- آسیب ناشی از آن غیر قابل برگشت است. اما بیشتر افراد می‌توانند علائم برونشکتازی را با استراتژی‌هایی که توسط پزشک توصیه می‌شود، مدیریت کنند.

چشم‌انداز شما بستگی به این دارد که وضعیت شما چقدر شدید است، چقدر به درمان پاسخ می‌دهید و سایر شرایط سلامتی شما چگونه است. ممکن است نیاز به تمرین‌های فیزیوتراپی یا مصرف روزانه دارو داشته باشید. موارد شدیدتر ممکن است بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.

 

عوارض برونشکتازی

آسیب ناشی از برونشکتازی شدید می‌تواند منجر به عوارض تهدیدکننده زندگی شود، از جمله:

  • نارسایی تنفسی. اگر ریه‌های شما به درستی کار نمی‌کنند، ممکن است نتوانید اکسیژن کافی به خون و بافت‌های خود برسانید و باعث نارسایی تنفسی می‌شود.
  • خونریزی شدید. رگ‌های خونی در راه‌های هوایی شما ممکن است به حدی آسیب ببینند که خونریزی شدیدی داشته باشند. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است خون سرفه کنید.
  • مقاومت آنتی‌بیوتیکی. ممکن است آنقدر از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کنید که دچار عفونت‌هایی شوید که دیگر با دارو قابل درمان نیستند.

 

امید به زندگی برای برونشکتازی چقدر است؟

با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به برونشکتازی می‌توانند انتظار داشته باشند که تا زمانی که برونشکتازی نداشته باشد، زندگی کنند. سابقه سیگار کشیدن و عملکرد کم ریه می‌تواند امید به زندگی را کاهش دهد.

 

چگونه از خودم با وجود ابتلا به برونشکتازی مراقبت کنم؟

مدیریت شرایط مداوم و سلامت کلی شما می‌تواند به شما در مراقبت از خود با برونشکتازی کمک کند.

  • سیگار نکشید. سیگار به ریه‌های شما آسیب می‌رساند و می‌تواند شما را در معرض خطر مرگ ناشی از برونشکتازی قرار دهد.
  • درمان نگهدارنده روزانه را که پزشک شما توصیه می‌کند دنبال کنید. تشدید علائم را به سرعت درمان کنید.
  • رژیم غذایی سالم داشته باشید.
  • مقدار زیادی آب بنوشید. این کار به رقیق نگه داشتن مخاط کمک می‌کند تا بتوانید آن را راحت‌تر از ریه‌های خود بیرون دهید.
  • برای حفظ سلامت ریه‌های خود از یک برنامه ورزشی منظم پیروی کنید.
  • هر سال واکسن‌های آنفولانزا و ذات‌الریه را طبق توصیه پزشکتان دریافت کنید.
  • عادت‌های خوب مانند شستن دست‌ها و یا استفاده از ماسک در مکان‌های عمومی را تمرین کنید و سایر اقدامات را برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های عفونی انجام دهید.

چه زمانی باید در مورد برونشکتازی به پزشک مراجعه کنم؟

اگر چندین هفته است که با خلط زیاد سرفه می‌کنید یا اگر احساس تنگی نفس دارید، با پزشک خود صحبت کنید. اگر برونشکتازی در شما تشخیص داده شده است، در صورت مشاهده علائم زیر باید به پزشک خود مراجعه نمایید:

  • علائم عفونت مانند تب یا لرز داشته باشید.
  • بیش از حد معمول در تنفس مشکل دارید.
  • خیلی بیشتر از حد معمول خسته هستید.
  • به طور ناخواسته وزن کم می‌کنید.
  • مخاط بیشتری سرفه می‌کنید، مخاطی که خون در آن است یا مخاطی که زرد یا سبز است.
  • اشتها ندارید.

چه زمانی باید به اورژانس مراجعه کنم؟

اگر علائم زیر را دارید باید سریعاً به اورژانس مراجعه کنید:

  • سرفه کردن خون زیاد.
  • داشتن درد قفسه سینه.
  • مشکل برای نفس کشیدن.

نکته آخر آنکه:

در بیشتر موارد، برونشکتازی نباید شما را از داشتن یک زندگی کامل باز دارد. در مورد علائم آزاردهنده و نحوه برخورد با تشدیدها با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است نتوانند تمام علائم را برطرف کنند، اما گاهی اوقات تغییرات کوچک می‌تواند کیفیت زندگی شما را تا حد زیادی بهبود بخشد.

منبع

https://my.clevelandclinic.org/health/diseases

2 Comments

  1. محمد كريم زاده گفت:

    سلام و خسته نباشيد به خاطر زحمتي كه ميكشيد
    بهترين و كامل ترين اطلاعت رو سايت شما در مورد بيماريهاي تنفسي داره و واقعا كمك و راهنمايي بزركي براي من كه بيمار ي تنفسي دارم داشته من خودم يه دندانپزشك هستم كه متاسفانه دچار بماري تنفسي هستم و خيلي دچار مشكل هستم و كسي رو هم در ايران ندارم و اصلا نميدونم كجا و چطوري بايد به دكتربرم و چند روز به صورت اورژانسي بيمارستان رسول اكرم بستري شدم كه مرخص شدم وقتي ازمايش ها و سي تي خودم رو گرفتم واقعا عجيب بود و فكر ميكنم بيشترين مشكلي كه داشتم مسموميت با اكسيژن بود ولي بيمارستان تشخيص برونشكتازي داده كه فكر ميكنم از روي ctمن بوده ميخواستم اكر ميشه از شما تلفن مطب يا بيمارستان رو بكيرم و ويزيت بشم چون مشكلم خيلي زياد شده اصلا فعاليت رزمره و عادي هم براي من سخت شده و مچ هردو پاي من درد ميكنه و راه رفتن رو براي من سخت كرده من ٥٤ سال سن دارم خيلي ممنون نيشم اكر من رو راهنمايي كنيد

    • دکتر فردموسوی گفت:

      با سلام
      لطفا با شماره 09024660376 هماهنگ نمایید. من هر روز بعدازظهر در مطب سعادت‌آباد پذیرای بیماران هستم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

درخواست مشاوره